WIECZNA WACHTA - RYSZARD STRUSIŃSKI

Dzisiaj dotarła bardzo smutna wiadomość o śmierci w dniu wczorajszym tj. 20 kwietnia 2024 r. Ryszarda Strusińskiego – wieloletniego nauczyciela wychowania fizycznego, wychowawcy i kierownika internatu Technikum Żeglugi Śródlądowej we Wrocławiu. Rozpoczął pracę tuż po ukończeniu studiów w 1953 r. najpierw w mało znanej miejscowości. W krótkim czasie Rektor Uczelni zaproponował pracę z „trudną młodzieżą: w Technikum Żeglugi Śródlądowej.” Młodzież okazała wcale nie taka trudna! Tak właśnie związał się z naszą szkołą na 33 lata, tzn. do chwili przejścia na emeryturę. Był bardzo lubianym nauczycielem, wspominamy go jako troskliwego i bardzo tolerancyjnego wychowawcę. Cieszył się wielką sympatią wśród nauczycieli i uczniów. Uczestniczył w rozbudowie szkoły w latach 60-tych ubiegłego wieku. Miał wiele sukcesów jako trener drużyn szkolnych. Był wielokrotnie uczestnikiem studniówek, szkolnych imprez i wielu innych wydarzeń związanych z pobieraniem nauki w Zespole Szkół Żeglugi Śródlądowej we Wrocławiu. Dożył sędziwego wieku, jak Profesor mawiał dlatego, że uprawiał sport, nie ten wyczynowy, ale ruch dla przyjemności. Podkreślał, że nigdy nie palił papierosów! Wszyscy pamiętamy te piękne lata spędzone w naszej ukochanej Szkole pod opieką tak wspaniałych ludzi, których każdego roku jest coraz mniej.

Pogrzeb odbędzie się w dniu 27 kwietnia (sobota) 2024 r. o godz. 12,30 we Wrocławiu na cmentarzu przy ul. Smętnej (Sępolno).

CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI!

Kapituła Bractwa Mokrego Pokładu

ŻYCZENIA ŚWIĄTECZNE

DOTYCZY KSZTAŁCENIA MARYNARZY ŻEGLUGI ŚRÓDLĄDOWEJ W TYM ICH DROGI DOCHODZENIA DO JAK NAJWYŻSZYCH STANOWISK ZAWODOWYCH.

Obowiązujące od niedawna akty prawne:
1. Ustawa z dnia 7 lipca 2023 r. o zmianie ustawy o żegludze śródlądowej oraz ustawy o czasie pracy na statkach żeglugi śródlądowej ( Dz.U. 2023 poz. 1588)
2. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 17 sierpnia 2023 r. w sprawie wykazu stanowisk na statkach, minimalnego składu załogi statków na śródlądowych drogach wodnych, przeprowadzania egzaminu i sposobu działania komisji egzaminacyjnych
(Dz.U. 2023 poz. 1697)
3. Dyrektywa delegowana Komisji (UE) 2020/12 z dnia 2 sierpnia 2019 r. uzupełniająca dyrektywę Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) 2017/2397 w odniesieniu do standardów dotyczących: kompetencji oraz
odpowiadających im wiedzy i umiejętności, egzaminów praktycznych, zatwierdzania symulatorów oraz stanu
zdrowia
z dnia 2 sierpnia 2019 r. (Dz .Urz.UE.L 2020 Nr 6, str. 15)

powodują, że kluczową w procesie uzyskiwania unijnych świadectw, patentów i zezwoleń na wszystkich poziomach t. j. podstawowym, operacyjnym i zarządzania jest rola jednostek edukacyjnych czyli szkół i uczelni kształcących w zakresie żeglugi śródlądowej zgodnie ze standardami kompetencji oraz odpowiadającymi im wiedzą i umiejętnościami określonymi w załączniku I przepisów wydanych na podstawie art. 17 ust. 1 dyrektywy 2017/2397, które uzyskały uznanie ministra właściwego do spraw żeglugi śródlądowej.
Jednostkę edukacyjną uznaje się, na jej wniosek, jeżeli:
1) cele szkolenia, treści dydaktyczne, wyposażenie i sprzęt dydaktyczny, metody szkolenia, formy prowadzenia zajęć, procedury dotyczące prowadzenia szkolenia, w tym również symulatory, jeżeli są wykorzystywane w szkoleniu, oraz materiały szkoleniowe umożliwiają kandydatom osiągnięcie wymaganych wiedzy i umiejętności dla uzyskania dokumentów kwalifikacyjnych objętych uznaniem;
2) posiada wykwalifikowaną kadrę dydaktyczną wykazującą się znajomością objętych programem szkolenia;
3) posiada ważny certyfikat systemu zarządzania jakością obejmujący procesy dotyczące szkolenia i przeprowadzania egzaminów.

Pobieżne porównanie treści aktualnej podstawy programowej szkół z wymaganą wiedzą i umiejętnościami zawartymi w dyrektywie wskazują na znaczną zbieżność treści.
Załączona tabela porównawcza (Dyrektywa a program) wymaga jeszcze pogłębionej pracy. Najlepiej aby wykonana li ją nauczycieli przedmiotów zawodowych nauczyciele praktycznej nauki zawodu w tym załogi statków szkolnych.
Treści podstawy programowej wskazują, że jej autorzy znali „zawartość” dyrektywy.
Wydaje się zatem, że przy odpowiednim rozłożeniu akcentów dydaktycznych w nauczycielskich rozkładach nauczycieli (tematach lekcji) istnieje szansa uzyskania uznania ministra w zakresie wiedzy zarówno na poziomie operacyjnym jak
i zarządzania.
Obecne rozłożenie terminów egzaminów zawodowych (kompetencyjnych) oraz wadliwe moim zdaniem przeprowadzanie praktyk zawodowych, które są zbyt krótki a ponadto częściowo odbywają się na statkach morskich powoduje np. że:
-absolwent łatwiej osiągnie świadectwo motorzysty (nie unijne) od świadectwa marynarza (unijne),
-biorąc pod uwagę pięcioletni okres nauki, droga (czas) absolwenta do uzyskania patentu kapitana może być dłuższa od nie absolwenta.
• TWO.08. Planowanie i prowadzenie żeglugi po śródlądowych drogach wodnych i morskich wodach wewnętrznych
• TWO.09. Obsługa siłowni statkowych, urządzeń pomocniczych i mechanizmów pokładowychy
Przedstawione powyżej tytuły egzaminów zawodowych dotyczą egzaminów, które odbywają się:
TWO 08 w klasie trzeciej (kompetencje załogi pokładowej),
TWO 09 w klasie piątej (kompetencje załogi maszynowej).
Nietrudno zauważyć że uczeń klasy trzeciej posiada niewielkie umiejętności praktyczne w stosunku do wymogów dyrektywy.
Wnioski:
1. Odnaleźć analogiczne wymogi pomiędzy dyrektywą a podstawą programową n. p. jak w tabeli „Dyrektywa a program”.
2. Zwrócić się do ministra o uznanie zgodnie z Ustawą z dnia 7 lipca 2023r o zmianie ustawy o żegludze śródlądowej (najlepiej wszystkie szkoły razem).
3. Wdrożyć projektowanie reformy praktyk zawodowych. Zachęcać uczniów szczególnie zainteresowanych pływaniem do odbywania dodatkowych praktyk wakacyjnych. Poszukiwać wśród armatorów krajowych i zagranicznych chętnych do współpracy w odbywaniu praktyk przez uczniów.
4. Wszystkim uczniom piętnastoletnim natychmiast wydawać żeglarskie książeczki pracy.

5. Dążyć, by absolwenci wychodzący ze szkoły posiadali przynajmniej możliwe do uzyskania uprawnienia krajowe:
- patent młodszego stermotorzysty (90 dni praktyki lub 30, gdy posiada patent sternika motorowodnego)
- świadectwo motorzysty (wystarcza posiadanie świadectwa ukończenia szkoły ponadpodstawowej prowadzącej kształcenie w zakresie żeglugi śródlądowej)
Serdecznie pozdrawiam
Henryk Pierchała
Załączam:
1. Tabela. Standardy kompetencji wg. Dyrektywy podzielone przeze mnie na wiedzę i umiejętności (zapewne z błędami).
2. Tabela do opracowania z przykładami. Dyrektywa a program.
3. Wymogi dla niektórych stanowisk według ROZPORZĄDZENIA MINISTRA INFRASTRUKTURY
z dnia 17 sierpnia 2023 r.
w sprawie wykazu stanowisk na statkach, minimalnego składu załogi statków na śródlądowych drogach wodnych, przeprowadzania egzaminu i sposobu działania komisji egzaminacyjnych.
Henryk Pierchała 

Wystawa plenerowa „Wrocławski węzeł wodny”

Informacja

29 stycznia 2024 roku o godzinie 12.00 odbył się Wernisaż wystawy plenerowej „Wrocławski węzeł wodny”. Od 29 stycznia do 15 lutego 2024 roku wystawę można było oglądać na ul. Świdnickiej (między ul. Oławską a ul. Kazimierza Wielkiego), później zaś została przeniesiona na plac przy Centrum Historii Zajezdnia (ul. Grabiszyńska 184).

Jak czytamy w Opisie, na stronie Wrocław.pl[1], w zakładce „Wydarzenia” oraz w rozsyłanych zaproszeniach Centrum Historii Zajezdnia -

„Wystawa dostarcza informacji o tym, jak rozwój infrastruktury rzecznej przyczyniał się do osiągnięcia dobrobytu miasta.

Plansze są poświęcone różnym aspektom infrastruktury rzecznej. Zawierają informacje na temat najbardziej znanych wrocławskich mostów, portów i stoczni.

Jak napisał we wstępie do wystawy historyk i znawca dziejów Odry dr Marek Zawadka: „Na wystawie będzie można zapoznać się z przekształceniami hydrologicznej sieci miasta na przestrzeni wieków, zarówno wynikającymi z interwencji ludzi, jak i będącymi następstwem procesów naturalnych. Te zmiany kształtowały nie tylko krajobraz, ale również społeczno-gospodarczą tkankę Wrocławia.

Zastępca dyrektora ds. naukowych Ośrodka „Pamięć i Przyszłość”/Centrum Historii Zajezdnia dr hab. Wojciech Kucharski przygotował wraz z zespołem studentów kierunku Historia w przestrzeni publicznej Uniwersytetu Wrocławskiego wystawę „Wrocławski Węzeł Wodny”, która poprzez ukazanie archiwalnych zbiorów ikonograficznych wzbogaconych o merytoryczny opis przybliży historię i znaczenie infrastruktury rzecznej Wrocławia.

Studenci dotarli do unikatowych materiałów archiwalnych i ikonograficznych z końca XIX i początku XX wieku, pochodzących z Archiwum Budowlanego Wrocławia (oddział Muzeum Architektury we Wrocławiu), Archiwum Państwowego we Wrocławiu, Archiwum Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we Wrocławiu, Muzeum Architektury przy Politechnice Berlińskiej, Muzeum Miejskiego Wrocławia, Muzeum Uniwersytetu Wrocławskiego, Archiwum Ośrodka „Pamięć i Przyszłość” i Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. Na wystawie wykorzystano również zdjęcia lotnicze i fotografie wykonane z drona.

Centrum Historii Zajezdnia i studenci interdyscyplinarnego kierunku Historia w przestrzeni publicznej na Uniwersytecie Wrocławskim odkrywają wodną historię Wrocławia, Wrocław i Odra – oraz inne, liczne rzeki i rzeczki – są powiązane ze sobą historycznie, kulturowo i tożsamościowo. Rzeki zadecydowały o niepowtarzalnym charakterze miasta, a miasto oddziaływało na rzekę przez powstającą w jego obrębie infrastrukturę hydrotechniczną, przecinającą rzekę misterną siecią mostów i jazów.

Opisy mostów, portów, młynów i elektrowni wodnych – wraz z przedstawieniem kontekstów historycznych ich funkcjonowania – tworzą bogatą narrację na temat dziedzictwa miasta. Transformacja wrocławskich dróg wodnych w ciągu wieków, w tym budowa oraz modyfikacja kanałów i śluz, odzwierciedla szersze historyczne trendy w technologii, rozwoju miejskim i zarządzaniu środowiskiem.

Dokładnie zostały opisane najważniejsze stopnie wodne znajdujące się w obrębie miasta. Studenci nie zapomnieli także o młynach i elektrowniach wodnych, które wpływały na rozwój gospodarczy Wrocławia.”

Tytułowa plansza wystawy. Fot.: Ryszard Majewicz

Absolwent TŻŚ kpt.ż.ś Ryszard Dębicki na tankowcu Lapresta

Nasz absolwent po TŻŚ kpt.ż.ś Ryszard Dębicki dowodzi wielkim zbiornikowce śródlądowym.

Największy śródlądowy zbiornikowiec do bitumu.
1 grudnia 2016 r
Francuska grupa CFT i przedsiębiorstwo żeglugowe Jaegers z Duisburga zbudowały dla spółki joint venture Asphatrans największy na świecie śródlądowy tankowiec do przewozu bitumu.
„Lapresta” o wyporności 7385 ton działa w ramach czarteru całkowitego na trasie Antwerpia – Vlissingen. Obaj partnerzy współpracują od 1992 roku. „Lapresta” to nazwa nowego statku o masie 7385 ton,
który po chrzcie na nabrzeżu Holland-America w Rotterdamie został oddany do użytku na trasie Antwerpia – Vlissingen, a jego kapitanem został Polak Ryszard Dębicki (dodał J.Węgrzyn).
Total wynajął długoterminowo „Laprestę”, nazwaną na cześć nieczynnej szwajcarskiej kopalni asfaltu z siedzibą w Grevenmacher w Luksemburgu.
Mając Total jako długoterminowego partnera, mogliśmy sobie pozwolić na taką inwestycję, powiedział dyrektor CFT Pascal Girardet.
Ze stoczni Trico w Rotterdamie dostarczono załadowany tankowiec o długości 135 metrów, szerokości 17,50 m i głębokości pięciu metrów. Kadłub zwodowano w listopadzie 2015 roku w Serbii w stoczni Kladovo,
której większościowym właścicielem jest holenderska firma Gebr. de Jonge Shipbuilding Services.
„Lapresta” wyposażona jest w dziesięć zbiorników ładunkowych o pojemności 760 metrów sześciennych każdy. Istnieją dwa silniki główne Caterpillar typu 3512C, każdy o mocy 1118 kilowatów,
oraz kotły grzewcze na olej termiczny Konutherm, każdy o mocy cieplnej 1750 kilowatów, umożliwiające transport ładunku w temperaturze od 160 do 200 stopni Celsjusza.
„Nawet jeśli jeden system ulegnie awarii, tankowiec będzie mógł kontynuować żeglugę” – mówi Christian Valentin, dyrektor zarządzający przedsiębiorstwa żeglugowego Jaegers.
Sklasyfikowany przez Bureau Veritas tankowiec ADN typu C może pływać do wysokości fali wynoszącej dwa metry.
Na tym dwuśrubowymstatku znajduje się pięć pomp pożarniczych Bornemann, każda o wydajności 300 metrów sześciennych na godzinę.
Na podstawie :
https://www.thb.info/rubriken/schiffbau/detail/news/groesster-bitumen-binnentanker.html opracował: J.Węgrzyn