Według Adama z Bremy „Oddara (nazwa Odry) ditissimus omnis Sclavaniae regionis” i dalej „qui trans Oddaram sunt Polanos” - czym stwierdza, że za Odrą, tj. na prawym jej brzegu już mieszkają Polanie. Według kronikarza Odra jest rzeką słowiańską, dokładniej ,,lechicką". Nazwa rzeki brzmi dzisiaj Odra. Dokument Ottona I z roku 949 podaje ją jako Odera, a „Dagome iudex" Mieszka I z roku 992 W formach Oddere, Odere, Oddore, Oddera. Nazwy te wywodzą się z Pomorza. Wszystkie te formy mają odpowiedniki W codziennych polskich wyrazach: za-dra, łachu-dra, zadziora z dawniejszego zadem, Za-dora (nazwa staropolskiego herbu). Nazwa Odry należy do rdzenia drzeć, dzieli się na przedrostek O+dra, znaczy ,,rzeka, która odziera brzegi, która się przedziera przez kraj, tworząc rozlewiska wodne” tzw. odrzyska. W końcu w. XIII i na początku XIV występuje często już zniemczona postać Odere, skrócona na późniejsze Oder. Na odcinku śląskim najstarszy zapis nazwy z r. 1297 podaje Odra. Rajcy wrocławscy zapisali W r. 1305 Odera, a w 1386 Odram. Oznacza to, że przyswoili nazwę rodzimą, miejscową. Pochodnym tworem jest Orlrzyca, nazwa ramienia Odry przy ujściu Warty do Odry. Nosi już postać polską, nic pomorską. Nazwa posiada swych krewniaków, a nawet sobowtórów na ziemiach polskich i Słowiańskich. Odra, wieś, później Opatowice; Odry, wieś pod Czerskim na Pomorzu, znana od XIV w.; łan Odrakowski; Odruna Wola, wieś w powiecie błońskim; Odrańcza grupa chat pod Łososiną w pow. Limanowskim.

Na ziemiach ruskich: Odrow, pr. dop. Dniestru; Odr, olbrzymie błoto na Polesiu, Odryno, błoto w pow. sluckim; Odryżyn, wieś. pow. kobryński; Odra dopływ W Jugosławii; w Czechach osada Odry u źródeł naszej rzeki. Na ziemiach polsko-pomorskich właśnie W dorzeczu Odry Są nazwy rzeczne najczęściej z mianem Odry związane. Są to nazwy Dra - Drawa, Drawsko, Drama.