Technikum Żeglugi Śródlądowej we Wrocławiu rozpoczęło swą edukacyjną działalność 1 września 1953 roku. Minęło 8 lat od zakończenia zawieruchy wojennej. Wrocław był jedną wielką ruiną; 70 % miasta legło w gruzach. Lata 1953-57 to również czas odbudowy i budowy nowego porządku na Ziemiach Odzyskanych, których Wrocław był stolicą. W marcu 1953 r. zmarł Józef Stalin, ale władza komunistyczna z prezydentem Bolesławem Bierutem na czele miała się dobrze. Były to czasy trudne; więziono licznych więźniów politycznych, z którymi reżim komunistyczny rozprawiał się bezwzględnie. Ludzie przybywający do Wrocławia organizowali się z myślą o nowym życiu w regionie, który witał ich swym urokiem i potrzebował nowych pomysłów i energii. Do Wrocławia przybyło również 135 uczniów z różnych stron Polski, którzy z wybraną marynarską szkołą wiązali swą przyszłość. Mieliśmy zagwarantowaną darmową naukę, pełne wyżywienie i miejsce w internacie. Wywodziliśmy się z różnych środowisk; wielu było sierotami, których rodzice zginęli na wojnie. Na trzech wydziałach- nawigacyjnym, mechanicznym i eksploatacji, było nas po 45 uczniów. Rok szkolny 1953/54 był okresem szczególnym w życiu szkoły jako, że w tym czasie w budynku przy ul. Bruecknera 10, mieszkało i pobierało naukę ponad 300 uczniów: II rocznik Zasadniczej Szkoły Żeglugi Śródlądowej - wydział mechaniczny, II rocznik Państwowej Szkoły Żeglugi Śródlądowej- wydział nawigacyjny, I rocznik Technikum Żeglugi Śródlądowej, wydział nawigacyjny, mechaniczny i eksploatacji.

       Tym razem na pokładzie DW Wróblin spotkaliśmy się w drugi czwartek miesiąca. Przybyli dawno niewidziani bracia: Stefan Doniec, Zdzichu Mordal, Witek Samuel. Ten ostatni właśnie wybiciem „szklanki” rozpoczął nasze spotkanie. Senior Bractwa Jurek Onderko przedstawił nowego członka Bractwa Mirosława Grabowskiego – absolwenta TŻŚ z 1983 r. Od tego czasu pracuje on we wrocławskim RZGW i dowodzi statkiem inspekcyjnym Wilga. Trafił tam zaraz po szkole, a kapitanem na statku był wtedy właśnie Jerzy Onderko. Zebrani serdecznym aplauzem powitali Mirka w szeregach Bractwa.

Bydgoszczanie po raz ósmy obchodzili swoje wodniackie święto

Ster na Bydgoszcz

 Jest to chyba największe święto wodniaków polskiego śródlądzia. Miałem przyjemność obserwować paradę jednostek pływających z odbudowaną barką kanałową LEMARA, aktualnie obiektem muzealnym i trzema tramwajami wodnymi- starym BYDGOSZCZ(ex. Elbląg) oraz dwoma nowoczesnymi jednostkami o napędzie solarowym SŁONECZNIK I i SŁONECZNIK II- na czele. Parada trwała blisko godzinę i wypadła okazale( vide- fot. zal.)