Opłatkowe spotkanie Bractwa już na barce „IRENA”

        Wielką niespodziankę sprawił nam prof. Stanisław Januszewski organizując wspólne spotkanie opłatkowe Fundacji Otwartego Muzeum Techniki i naszego Bractwa na odrestaurowanej już barce „Irena”. Wprawdzie warunki jeszcze dość surowe, brak wystroju, stołów, podłoga zasłana kartonem  bo deski jeszcze nie pomalowane, ale za to znacznie większa przestrzeń niż na dźwigu. Stąd też uczestnicy spotkania z wielkim entuzjazmem przyjęli zmianę miejsca spotkania.

         Rozpoczął krótkim wystąpieniem prezes FOMT Zbigniew Jarzębowski. Z dumą podkreślił, że za niezbyt duże pieniądze, dzięki entuzjastom z Fundacji i Bractwa udało się doprowadzić barkę  do tego stanu, że możemy się już na niej spotykać. Serdecznie podziękował wszystkim za to osiągnięcie i  w ramach świątecznych życzeń wyraził nadzieje na dalszy rozwój Muzeum Odry.

Rozpoczęliśmy od minuty ciszy, którą uczciliśmy pamięć o naszych przyjaciołach związanych z Bractwem, Odrą i żeglugą, a odeszli od nas na wieczną wachtę w ostatnim roku, od listopada 2014 r. Przypomnijmy ich:

17 grudnia ub.r odszedł Mirek Kubicz – absolwent TŻŚ z 1985 r, 3.02 br. Marek Jugaszek – abs. ZSŻŚ z 1978 r., 21.02. Bronek Kotwicki – abs. TŻŚ z 1965 r. aktywny członek naszego Bractwa, 5.04.  Marian Grębowiec – przez wiele lat był kierownikiem Portu Miejskiego we Wrocławiu, Zbigniew Trzciński – długoletni dyrektor  „NAVIGI”, 26.06. Zdzisław Chmielewski – abs.TŻŚ z 1971 r., 29.07. Szczepan Taraszczuk  - długoletni pracownik Żeglugi na Odrze, przez wiele lat pełnił funkcję przewodniczącego Rady zakładowej, 4.08. Zygmunt Sztachera abs. TŻŚ z 1967 r., 16.08. Maurycy Janiszewski „Liston” wychowawca z internatu  TŻŚ, 17.08. Robert de Ostoja-Starzewski  - abs.TŻŚ, szef spedycji, 18.08. Jerzy Jackowski – abs. Państwowej Szkoły Żeglugi z 1954 r., 24.08. Bogusław Korol – wychowawca w internacie TŻŚ, Krzysztof Janota – abs. TŻŚ z 2002 r., 7.10. Zdzisław Szymanek – abs. TŻŚ z 1966 r., 27.10.dr Jerzy Laska –akatywny członek Bractwa, uczestniczył czynnie w renowacji naszej floty,  28.10. Jadwiga Żuraw-Krutul długoletnia nauczycielka matematyki i wychowawczyni wielu pokoleń marynarzy w TŻŚ, zwana „Szprychą”.

Wszyscy na trwale wpisali się w naszą pamięć.

Gościem honorowym spotkania był mgr inż. Aleksander Kałamarski, długoletni pracownik Wrocławskiej Stoczni Rzecznej, znanej jako Stocznia Zacisze. Pracę na stoczni rozpoczął zaraz po ukończeniu studiów na wydziale budowy okrętów Politechniki Gdańskiej w 1962 r. Pełnił szereg kierowniczych funkcji; przez wiele lat był szefem kontroli jakości, kierownikiem działu handlowego, kierownikiem działu przygotowania produkcji, zastępcą dyrektora, a po zakupie stoczni przez Odratrans pełnił funkcję dyrektora spółki z o.o. Odratrans –Stocznia, do chwili odejścia w stan spoczynku.

W Koninie zwodowano tramwaj wodny. Jednostka została zbudowana w Przedsiębiorstwie Komunikacji Samochodowej.

Statek docelowo ma pływać na trasie między bulwarem nadwarciańskim, gdzie znajdować się będzie kapitanat w Budynku Usług Publicznych, a pomostem przy amfiteatrze i dalej, aż do przystani w Gosławicach nad Jeziorem Pątnowskim. Regularne kursy rozpocznie od nowego sezonu nawigacyjnego. Na razie można go wyczarterować.

W zachodniej Europie nad śródlądowymi drogami wodnymi znajdują się liczne muzea rzeczne. Zacumowane są statki charakterystyczne dla epok, w których były eksploatowane. Wiele z nich może jeszcze samodzielnie pływać, inne na stałe stoją, w wielu wypadkach, przy historycznej zabudowie żeglugowej.

W Polsce dla wysłużonych

statków żeglugi

śródlądowej najczęściej

ostatnim portem były

nadrzeczne zarośla,

w których dogorywały

W Polsce dla wysłużonych statków żeglugi śródlądowej najczęściej ostatnim portem były nadrzeczne zarośla, w których dogorywały. Tak stało się m.in.z bocznokołowcami, na których jeszcze po wojnie urządzano wczasowe rejsy z Warszawy do Gdańska. W ciągu ostatnich lat kilka starych statków rzecznych wyremontowano i udostępniono publiczności. Do stanu pierwotnego doprowadzane są budowle hydrotechniczne. Znaleźli się ludzie, organizacje skupiające entuzjastów żeglugi śródlądowej oraz firmy, które przyczyniły się do ożywienia niszczejących statków. Do dziś pływają i wożą pasażerów. Są eksponatami muzealnymi.

"Kuna”
To zabytkowy, ponad 100-letni lodołamacz parowy, zbudowany w 1884 r. w Gdańsku. Dzięki inicjatywie kpt. ż.ś. Jerzego Hopfera, byłego pracownika gospodarki wodnej, statek został wydobyty z dna basenu portowego w Gorzowie, gdzie na dnie przeleżał blisko 20 lat. Z oryginalnych elementów zachował się kadłub statku, dziobowy i rufowy pokład manewrowy, żurawik kotwiczny, polery cumownicze, fragmenty wału śrubowego i śruba. Odbudowany został przez członków Stowarzyszenia Wodniaków Gorzowskich. Trwało to 6 lat. Dziś „Kuna” pływa jako statek muzealno-szkoleniowy. Ten najstarszy w Polsce lodołamacz zwodowany został 131 lat temu.