WIECZNA WACHTA - MIECZYSŁAW LEWANDOWSKI

WIECZNA WACHTA MIECZYSŁAW LEWANDOWSKI

W dniu 16 listopada 2024 roku odszedł nasz Mąż, Tata, Dziadek – Mieczysław Lewandowski, człowiek pełen pasji i nieustannej ciekawości. Miał 85 lat, ale jego energia i zapał do życia były nieograniczone. Zawsze był w ruchu, odkrywając świat, poznając ludzi i ciesząc się każdą chwilą. Jego otwartość sprawiała, że potrafił nawiązywać wyjątkowe więzi – miał znajomych i przyjaciół w różnych środowiskach, wśród osób w każdym wieku, z najróżniejszymi zainteresowaniami. Był mistrzem rozmowy i inspiracji – każdy, kto go poznał, mógł poczuć się wyjątkowy - niezależnie od tego, czy rozmawiał z młodymi sportowcami MMA, czy z doświadczonymi pasjonatami genealogii.
Podróże były jego życiem. Odwiedził niemal wszystkie kontynenty, a każda podróż była dla niego czymś wyjątkowym. Z każdej wyprawy wracał z niezliczonymi historiami, które opowiadał z takim zaangażowaniem, że nigdy nie można było mieć dość. Jego opowieści miały w sobie coś magicznego – potrafił przenieść nas w te miejsca, pełne emocji, radości i fascynacji.
Mieczysław był również pionierem windsurfingu w Polsce, a także wielkim pasjonatem genealogii. Pełnił rolę Prezesa Polskiego Klubu Iluzjonistów, dzieląc się swoją miłością do tej sztuki z innymi. W pracy był człowiekiem pełnym pomysłów i zawsze potrafił wprowadzić je w życie. Nie bał się ciężkiej pracy, a jego zaangażowanie i determinacja sprawiały, że osiągał sukcesy tam, gdzie inni mogli się poddać. W jego oczach praca to był nie tylko obowiązek, ale prawdziwa pasja – łączył ją z energią, którą zarażał nas wszystkich.
Za swoje dokonania został uhonorowany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz Ministra Kultury i Sztuki Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Orderem Kawalerzysty Św. Stanisława za działalność charytatywną i społeczną.
Wierzymy, że ucieszyłoby go, gdyby wszyscy, którzy go znali, wspomnieli go ciepło i pomyśleli o wspólnych chwilach. Dla nas jest osobą, która miała ogromne znaczenie w naszych życiach i zawsze będzie w naszych sercach, ale ponad wszystko Mieczysław był dla nas kimś więcej niż głową rodziny, był jej spoiwem i dobrym duchem. Łączył nas wszystkich swoją troską, życzliwością i tym, że zawsze potrafił znaleźć czas, żeby być blisko. Przy nim czuliśmy, że rodzina to największa siła.
Wszystkich, którzy chcieliby pożegnać Mieczysława osobiście, prosimy o udział w ceremonii pogrzebowej, która odbędzie się 29 listopada 2024 r. na cmentarzu Stare Powązki. Uroczystości rozpoczną się Mszą Świętą o godzinie 13.00 w Kościele pw. św. Karola Boromeusza, przy ul. Powązkowskiej 14 w Warszawie.
Dziękujemy wszystkim za każdą ciepłą myśl, wspomnienie i obecność w tym szczególnym dniu.
Żona Zofia i Synowie z Rodzinami
WIECZNA WACHTA
Mieczysław Lewandowski- Absolwent Technikum Żeglugi Śródlądowej w 1959r. i Wyższej Szkoły Ekonomicznej we Wrocławiu, ekonomista - bankowiec. Człowiek o wielu zdolnościach i zainteresowaniach. Wiele podróżował po świecie. Pozostał wierny środowisku wodniackiemu, współzałożyciel i aktywny członek Bractwa oraz Stowarzyszenia TŻŚ.
Rodzinie i Jego najbliższym składamy wyrazy głębokiego współczucia
ZARZĄD STOWARZSZENIA TŻŚ
ORAZ
KAPITUŁA - Bractwo Mokrego Pokładu
CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI!

 

 

Więcej…

SAMOKSZTAŁCENIE NA STERMOTORZYSTĘ ŻEGLUGI ŚRÓDLĄDOWEJ

Zawód stermotorzysty żeglugi śródlądowej wymaga posiadania patentu żeglarskiego i dotyczy osób prowadzących zawodowo małe statki w roli ich kierowników. Według definicji ustawowej mały statek to statek, którego długość kadłuba jest mniejsza niż 20 m, a iloczyn długości, szerokości i zanurzenia nie przekracza 100 m3 , z wyjątkiem:

 a) promów,

 b) statków przeznaczonych do przewozu więcej niż 12 pasażerów,

 c) holowników lub pchaczy,

 d) lodołamaczy,

 e) statków przeznaczonych lub używanych do wykonywania prac technicznych, utrzymania szlaków żeglugowych lub eksploatacji złóż kruszyw – niezależnie od długości ich  kadłuba oraz iloczynu długości, szerokości i zanurzenia ( Dz.U. 2024 poz. 395).

Więcej…

Renaturyzacja Odry, ale w jakim celu?

Można mieć marzenie powrotu do natury, choć każdemu z nas różnie może się kojarzyć. Dla niektórych może oznaczać cofnięcie się aż do czasów, gdzie człowiek żył w symbiozie z tą naturą bez możliwości zmiany swego otoczenia. Większość ludzi na co dzień nie zwraca uwagi na środowisko w którym żyje. O tej „naturze pierwotnej” nawet ekolodzy o bardzo zbliżonych poglądach do czasów, gdy życie człowieka było mocno związane z drzewem, mało wiemy i nie chcemy wracać do aż tak prymitywnych warunków życia. Czasy były niebezpieczne, że strach było zejść na ziemię!

 

Teraz jest już bardzo wojownicza grupa ludzi nawołujących do natury, mamy nawet panie ministry bardzo mocno związane z „zielonymi”, pracujące usilnie na rzecz ochrony środowiska. Szczególnie zależy im na renaturyzacji rzeki Odry?

 

Pytanie brzmi:

 

Dlaczego mamy renaturyzować właśnie Odrę a nie jakąś inną rzekę czy rzeczkę w Polsce?

 

Odra jest w zasadzie jedyną rzeką w Polsce po której można jeszcze wozić ładunki barkami od Portu Gliwice do Portu Świnoujście oraz do Niemiec i dalej na zachód Europy. Wiceminister klimatu i środowiska Urszula Zielińska stwierdziła w lipcu br., że „rozwój infrastruktury żeglugowej na rzekach jest pieśnią przeszłości i lepszym rozwiązaniem jest transport szynowy i drogowy”. Uznała rozwój żeglugi „za miraże z piasku”. Twierdzi, że “zna koszty takiego transportu i on jest dzisiaj kompletnie nieopłacalny. Dodatkowo zabija nasze rzeki. Największy problem z rzeką Odrą jest taki, że my tam mamy bardzo niskie przepływy wody. Tam brakuje wody dla ryb do życia, nie mówiąc o tym, że brakuje tej wody dla statków obciążonych ładunkami. To jest jakaś aberracja” – oświadczyła, nie wskazując jednak wspomnianych przez siebie kosztów i dowodów na rzekomą nieopłacalność transportu rzecznego. Zielińska zwróciła także uwagę na kwestie ekologiczne, podkreślając, że renaturyzacja Odry jest konieczna, ponieważ rzeka jest „wyprostowana i zabetonowana”.

 

Minister klimatu i środowiska Paulina Hennig-Kloska deklaruje, że zgodnie z postulatami organizacji ekologicznych podejmie prace na rzecz utworzenia Parku Narodowego Doliny Dolnej Odry. Największe porty Europy mają połączenia drogami wodnymi w głąb lądu. Rotterdam, Amsterdam, Antwerpia powiązane są siecią śródlądowych dróg wodnych z całą Europą, tylko my Polacy mamy mieć parki „narodowe” akurat na wejściu do portów, na jedynej drodze wodnej łączącej je z resztą kraju?

 

Dlaczego właśnie na Dolnej Odrze powinien powstać park? Chcemy budować terminal kontenerowy w Świnoujściu, a pani minister chce mieć park na Dolnej Odrze zamiast drogi wodnej łączącej dwa porty ze Śląskiem, naszym centrum przemysłowym? Nasuwa się teraz podejrzenie w czyim interesie działa pani minister? Dr Grzegorz Chocian, prezes Fundacji Konstruktywnej Ekologii ECOPROBONO twierdzi, że tzw. „ekolodzy”, którzy protestują nie mają nawet kierunkowego wykształcenia. Nimi nie zawsze powoduje sponsor, ale także oficer prowadzący. (...) Pora mówić o tym otwarcie, to gra wywiadów na terenie Polski - oznajmił. - Wywiad niemiecki próbował mnie zwerbować, żebym protestował. Nie zgodziłem się, ale wiem, kto został zwerbowany - powiedział dr Grzegorz Chocian w programie "Punkt Widzenia". Dodał, że zgłosił sprawę do ABW i "dostał informację zwrotną, że miał rację".
https://www.polsatnews.pl/wiadomosc/2024-09-19/dr-grzegorz-chocian-niemiecki-wywiad-probowal-mnie-zwerbowac-zebym-protestowal/

 

Należy pamiętać o stawianych żegludze śródlądowej zarzutach pani powołanej i pragnącej za wszelką cenę chronić środowisko naturalne. Jest tylko taki problem, że te panie nie mają żadnej wiedzy o czyn mówią, nie mają zielonego pojęcia o żegludze śródlądowej oraz nie znają kompletnie rzeki Odry. Mamy najwyraźniej do czynienia z osobami dotkniętymi efektem Dunninga-Krugera.

 

Wypowiedzi tych pań nie powinny być poważnie traktowane, niekompetentne osoby mają skłonność do wypowiadania się i nie daj Boże podejmowania decyzji w sprawach bezpieczeństwa milionów mieszkańców nadodrzańskich terenów. Z tych wypowiedzi wynika, że są absolutnie przekonane o swojej racji, a nawet więcej – nie przyjmują żadnych argumentów drugiej strony? Mamy tutaj do czynienia z ignorancją i zarozumialstwem.

 

Hydrobiolog Artur Furdyna ma natomiast marzenie, chciałby zobaczyć: „płycizny, obszary głębsze i płytsze, uchyłki, zatoczki, mozaikę lasów, podmokłych łąk, mokradła. Koryto, w którym nie ma jazów, barier działających jak zatory w naszych żyłach. Widziałbym pluskające ryby, zwierzęta, szeroką dolinę pozwalającą na to, że jak rzeka przybierze, może wylać. Gdybym zniżył lot, mógłbym zajrzeć w głąb rzeki, bo woda byłaby przejrzysta.

 

Zrenaturyzowana rzeka, jak przekonują przyrodnicy, ma dwie zasadnicze zalety: po pierwsze - ma zdolność samooczyszczania się, po drugie zaś jest naturalnym magazynem wody, tak potrzebnej w warunkach suszy. Jednak żeby mogła spełniać te dwie funkcje, musi zalewać tereny leżące w dolinie. Sęk w tym, że obszary te są w znacznej części zagospodarowane przez człowieka, głównie przez rolnictwo, ale stoją też na nich osiedla mieszkaniowe.

 

Hydrobiolog związany z uczelniami szczecińskimi, działający w Towarzystwie Przyjaciół Rzek Iny i Gowienicy (dopływy Odry), chciałby widzieć rzekę w stanie może nie tyle naturalnym, a w stanie zbliżonym do naturalnego, czyli - rzekę zrenaturyzowaną. (Odra. Renaturyzacja czy regulacja? Spór naukowców z ministerstwem - TVN24)

 

Za najbardziej „wiarygodny autorytet” w sprawie renaturyzacji rzek można uznać profesora od klonowania kóz, który habilitował się na podstawie pracy zatytułowanej „Mechanizmy sterujące powstawaniem i utrzymywaniem zróżnicowania klonalnego w kompleksie hybrydowym kozy Cobitis taenia” (Teleostei, Cobitidae, Wikipedia)! WWF Polska twierdzi, że żegluga śródlądowa jest ekonomicznie nieuzasadniona, sprzeczna z interesem społecznym i zagraża nie tylko środowisku, ale też ludziom. Zastanawiające jest, że tylko w Polsce transport barkami szkodzi środowisku i ludziom bo już w Niemczech żegluga śródlądowa ma się dobrze, nawet się rozwija, nie szkodzi środowisku i żadnej rzeki Niemcy nie chcą renaturyzować?

 

Wymienione zalety renaturyzacji, są prawdziwe, ale jednak w ograniczonym, można nawet powiedzieć w znikomym zakresie skuteczne. Najlepszym przykładem braku efektywności tych działań jest przywrócenie torfowisk nad Odrą! Jak to można zrobić, kiedy przyrost 1 mm warstwy torfu trwa jeden rok, to torfowisko o grubości 50 cm powstanie dopiero za 500 lat? Renaturyzacja rzeki to bliżej nieokreślone działania rekonstrukcyjne koryta rzeki. Ekolodzy twierdzą, że można Odrę renaturyzować tylko tam gdzie to jest możliwe, tj. w bardzo ograniczonym zakresie, więc i efekty będą marne, nie osiągniemy celu o jakim marzą ekolodzy. Zapaleni zwolennicy renaturyzacji zapomnieli, że Odra przed regulacją była dzika, były katastrofalne powodzie oraz susze. Niemcy po powodzi w 1903 r. podjęli decyzję regulacji Odry właśnie z powodu takich katastrof!

 

Taka szczególna troska ekologów o ochronę przyrody nie zawsze prowadzona jest też zgodnie z obowiązującym prawem. Nawoływanie ekologów za renaturyzacją Odry jest działaniem na szkodę Polski oraz mieszkańców żyjących w jej dorzeczu i nad samą Odrą. Wiara w samooczyszczenie wody swobodnie płynącej rzeką jest zwykłą naiwnością, owszem następuje częściowe wytrącenie zanieczyszczeń, ale nie jej oczyszczenie! Działania części organizacji ekologicznych są zwykłym sabotażem, wymuszaniem kosztownych inwestycji, tworzeniem sztucznych przeszkód do powstania niezbędnych budowli hydrotechnicznych.

 

Tym paniom i panom mówić wolno wszystko, choć wprowadzanie w błąd osób podejmujących decyzje o zaniechaniu remontów urządzeń hydrotechnicznych oraz budowy nowych zabezpieczeń przeciwpowodziowych jest naganne i powinno być karalne. Tragicznych skutków wywołanych katastrofalną powodzią doświadczyliśmy w 1997 r. W powodzi zginęły 54 osoby a straty materialne oszacowano na 12 mld zł. Ostania powódź na Nysie Kłodzkiej pokazała, że właśnie zaniechanie budowy zbiorników przeciwpowodziowych na tej rzece była przyczyną zalania miast i doprowadziła do śmierci 9 osób. Natomiast dzięki zbiornikowi Racibórz oraz wybudowanym polderom na Odrze miasta położone nad Odrą uniknęły katastrofalnej powodzi! Podkreślić trzeba, że to właśnie ekolodzy sprzeciwiali się budowie zbiorników!

 

Rozwalanie wałów przeciwpowodziowych jest zwykłym sabotażem. Nikt o zdrowych zmysłach nie podejmie decyzji o relokacji milionów mieszkańców z nad rzeki, te wypowiedzi o powrocie do natury, to są zwykłe brednie, mrzonki, taka fatamorgana ekologicznych ignorantów! Renaturyzacja Odry nie jest wykonalna, a przede wszystkim przeprowadzona w ograniczonym zakresie nie przyniesie oczekiwanych efektów!

 

Nawet w czasach średniowiecza dbano o prawo do wolnej żeglugi po rzekach. Pierwszy przywilej do wolnej żeglugi dla Wrocławia zwalniał kupców z wszelkich opłat oraz usuwał utrudnienia w uprawianiu żeglugi na Odrze nadał go już 1337 r. Jan Luksemburski – król Czech. Statuty piotrkowskie z 1447 r. wymieniają najważniejsze (królewskie) rzeki i wszystkim zainteresowanym, bez względu na stan, dają prawo do żeglugi bez jakichkolwiek opłat. W 1496 r. król Olbracht zwolnił szlachtę od opłat za spławiane zboże i inne towary własnego wyrobu, a statuty nieszawskie nakazały oczyszczenie nurtu Wisły pod Toruniem i pozostawienie wrót w jazach do przepuszczania statków. W 1668 oddano do użytku kanał Odra-Sprewa, który przyczynił się do ożywienia żeglugi na Odrze, a na Wyspie Mieszczańskiej zbudowano pierwszy port we Wrocławiu. 

 

Nie jestem zwolennikiem teorii spiskowych, to trzeba się zgodzić z dr Grzegorzem Chocianem, że renaturyzacja Odry jest przedmiotem zainteresowania „wrogich Polsce sił” działających jako tzw. „piąta kolumna” w postaci „pseudo ochroniarzy przyrody” jak i obcej agentury!

 

Bertrand Russell powiedział: „Jedną z bolesnych rzeczy w naszych czasach jest to, że ci, którzy czują się pewnie, są głupi, a ci, którzy mają jakąkolwiek wyobraźnię i zrozumienie, są przepełnieni wątpliwościami i niezdecydowaniem”.

 

Władysław Wąsik

Więcej…

Broad Peak pt. „Przed odlotem”

Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zaprasza na koncert Broad Peak pt. „Przed odlotem”

Patrycja Hefczyńska – wokal, autorka tekstów i muzyki, djka

Ela Maja Sokołowska – instrumentalistka, wokalistka, kompozytorka

Słowo wstępne: Ryszard Sławczyński

11 stycznia (sobota) 2025 roku o godz. 16.00

Koncert zamknięty

Koncert przygotowany przez Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu dla środowiska żeglugi śródlądowej, kadry pedagogicznej Technikum Żeglugi Śródlądowej we Wrocławiu, marynarzy, stoczniowców oraz portowców.

Muzykę i teksty piszę na rzece. Na co dzień mieszkam w domu na wodzie, dzięki czemu każdego dnia mam kontakt z naturą, czuję jak Odra oddycha, w swoim naturalnym, powolnym rytmie. Uważam, że jeśli z pasją poszukujemy czegoś w plenerze, objawi się to nam w niezwykłej perspektywie.

Muzyka Broad Peak jest ascetyczna. Słychać w niej umiłowanie surowości, oszczędność, oddech, rzekę…Szron, Żuraw, Wieje czy Śpiew Ursy to pieśni z rzeki płynące, pełne miłości do niej, tej, która buja za dnia, a w nocy kołysze do snu. Każda piosenka inaczej rezonuje. Są wędrówki po starych portach i ptasich rajach, nasłuchiwanie. Konstelacje nieba, pełnie Księżyca, wiatr, mgły, wschody i zachody słońca, iskry, luny, krótkie lśnienia, senne tęsknoty, ślady na wodzie, cisza zmieszana z szumem liści.

            Na koncercie będzie można usłyszeć guitalelę, altówkę, dzwonki koshi i blue moon, kij deszczowy, tank drum, bęben obręczowy, okarynę, kalimbę i oczywiście nasze głosy.

 Patrycja Hefczyńska

 

 Patrycja Hefczyńska – wokalistka, autorka tekstów i muzyki, djka. Mieszka na barce we Wrocławiu. Na sesjach w studio, na koncertach i na planach teledysków towarzyszy jej pies Buszka.

 

Ela Maja Sokołowska – instrumentalistka, wokalistka, kompozytorka. Pisze piosenki dla dzieci i dorosłych. Mieszka blisko rzeki, choć daleko od Wrocławia, bo w Danii. Tworzy w towarzystwie dwóch kotów, Szarugi i Pusi.

Więcej…

SPOTKANIE BRACTWA MOKREGO POKŁADU - ZADUSZKI

Zaduszki wywodzą się z pogańskiego kultu przodków. Zmarli żyją tak długo, jak długa jest w nas pamięć o nich!

My też będziemy wspominać naszych Braci Marynarzy, którzy popłynęli w daleki rejs już poza horyzont.

Spotkanie odbędzie się w dniu 14 listopada 2024 r. godz. 15,00 w Urzędzie Żeglugi Śródlądowej we Wrocławiu przy ul. Podwale  62.

Zapraszamy do udziału członków Bractwa Mokrego Pokładu oraz sympatyków żeglugi śródlądowej.

Więcej…